Küresel ısınma konusunda son yıllarda dillerde pelesenk olan bir cümle var. Bilinçli-bilinçsiz herkesin adını sıkça zikrettiği fakat hakkında pek de bilgisi olmadığı bu cümle 1970’lerin küresel soğuma varsayımının temel taşı mı? Yörüngesel zorlama (Dünya’nın ekseninin eğimindeki ve yörüngesinin şeklindeki yavaş, döngüsel değişiklikleri ifade eder . Bu döngüler, Dünya’ya ulaşan toplam güneş ışığı miktarını az miktarda değiştirir ve mevsimlerin zamanlamasını ve yoğunluğunu etkiler . Bu mekanizmanın buzul çağı döngülerinin zamanlamasından sorumlu olduğu düşünülüyor ve mekanizmanın anlaşılması 1970’lerin ortalarında hızla artıyordu. ) Bazı tarihsel araştırmalar daha önce böyle bir şeyin yaşandığı konusunda bazı makaleler öne sürdüler. Bunlardan en önemlisi ve kayda değer olanı NASA Dünya Gözlemevi , özellikle üç soğuk aralığa dikkat çekiyor. Biri 1650’de, diğeri 1770’te ve sonuncusu 1850’de başladı, bunların hepsi hafif ısınma aralıklarıyla ayrıldı. Küçük Buz Devri’nden etkilenen zamanlamanın ve alanların, küresel olarak eşzamanlı artan buzullaşmadan ziyade, büyük ölçüde bağımsız bölgesel iklim değişiklikleri önerdiğini değerlendirdi. En fazla, dönem boyunca Kuzey Yarımkürede oldukça önemli bir soğuma oldu. Buna neden olan konular oldukça ilginçti
güneş radyasyonundaki döngüsel düşüşler ,
artan volkanik aktivite ,
okyanus sirkülasyonundaki değişiklikler,
Dünya’nın yörüngesindeki ve eksenel eğimdeki ( yörüngesel zorlama ) değişiklikler,
küresel iklimdeki doğal değişkenlik ve insan popülasyonundaki azalmalar (örn. Kara Ölüm ve Avrupa teması üzerine Amerika’da ortaya çıkan salgın hastalıklar …)
Aslında Küresel ısınma konusu 1970’ler den bu yana titizlikle takip ediliyor, kısaca yeni bir konu değil 1970’den bu yana sürekli olarak hükümetler uyarılıyor. İklim anlaşmaları boş ve yeni bir çaba değil bunu bilmenizi isterim.
1970’lerin ortalarında, mevcut sınırlı sıcaklık serileri, sıcaklığın o zamana kadar birkaç on yıl boyunca düştüğünü gösterdi. Daha yüksek kalitede daha uzun zaman serileri mevcut hale geldikçe, küresel sıcaklığın genel olarak önemli artışlar gösterdiği ortaya çıktı.
1970’de bilim adamları, küresel sıcaklık tahminlerinin, 1945’ten bu yana soğuma gösterdiğinin yanı sıra, sera gazı emisyonlarından kaynaklanan büyük ölçekli ısınma olasılığının giderek daha fazla farkına varıyorlardı. 21. yüzyılın iklim eğilimlerini ele alan bilimsel makalelerde, %10’dan daha azı gelecekteki soğumaya eğilimliyken, çoğu makale gelecekteki ısınmayı öngördü. Genel olarak insanların karbondioksitin iklim üzerindeki etkileri konusunda çok az farkındalığı vardı, ancak Mayıs 1959’da Science News , 1850’den 2000’e kadar olan 150 yılda atmosferik karbondioksitte %25’lik bir artış ve bunun sonucunda bir ısınma eğilimi olacağını tahmin ediyordu. Bu dönemdeki gerçek artış %29 olmuştur. Küresel soğuma fikri 1970’lerin ortalarında basına ulaştığında, sıcaklıklar düşmeyi bırakmıştı ve klimatoloji camiasında karbondioksit hakkında endişeler vardı. ısınma etkileri. Bu tür raporlara yanıt olarak, Dünya Meteoroloji Örgütü Haziran 1976’da “küresel iklimde çok önemli bir ısınmanın” muhtemel olduğuna dair bir uyarı yayınladı.
Şu anda, buzul erimesi nedeniyle Kuzey Atlantik’e tatlı su karışmasının artmasıyla tetiklenebilecek termohalin dolaşımının yavaşlaması veya kapanmasının olası bölgesel soğuma etkileri hakkında bazı endişeler var fakat yine de bunun meydana gelme olasılığı genellikle çok düşük olarak kabul edilir. Bunun nedeni ise 1970 öncesi aynı konunun endişeleridir. Meselâ;
1923’te yeni bir buzul çağı hakkında endişeler vardı ve Kaptan Donald Baxter MacMillan , ilerleyen buzulların kanıtlarını aramak için National Geographical Society’nin sponsorluğunda Kuzey Kutbu’na doğru yola çıktı .
1926’da Berlinli bir astronom, küresel soğumayı tahmin ediyordu, ancak bunun “çağlarca uzakta” olduğunu söyledi.
1950’lerde yeni bir buzul çağının yaklaşmakta olduğu endişeleri yeniden canlandıSoğuk savaş sırasında, Harry Wexler tarafından atom bombalarının patlatılmasının nükleer bir kış senaryosundan yeni bir buz çağını hızlandırabileceğine dair endişeleri vardı .
J. Murray Mitchell 1963 gibi erken bir tarihte, 1940’tan bu yana çok aşamalı bir soğuma gösterdi. 1965’te Colorado, Boulder’da düzenlenen iklim değişikliği konulu bir konferansta, Milankovitch döngülerini destekleyen kanıtlar , güneş ışığında hesaplanan küçük değişikliklerin bir şekilde nasıl tetikleyebileceğine dair spekülasyonları tetikledi. buz Devri. 1966’da Cesare Emiliani , “birkaç bin yıl içinde yeni bir buzullaşmanın başlayacağını” öngördü. Paul R. Ehrlich , 1968 tarihli The Population Bomb adlı kitabında şöyle yazmıştı “bu duman izleri, toz ve diğer kirleticiler tarafından oluşturulan düşük seviyeli bulutlar tarafından karşılanıyor şu an da atmosferi çöplük olarak kullanmamızın genel iklimsel sonuçlarının ne olacağını tahmin edemiyoruz .” benim fikrim şu an bulunduğumuz döngü için en iyi açıklama bu.
Devam edelim ve 20. ve 21.yy’lar içinde bu konu hakkında neler konuşulmuş kısaca göz atalım:
1980’ler
Nükleer kışla ilgili endişeler , 1980’lerin başında birkaç rapordan kaynaklandı. Asteroit çarpmaları ve büyük volkanik patlamalar gibi felaketlerin etkileri hakkında da benzer spekülasyonlar ortaya çıktı .
1990’lar
1991’de, Carl Sagan ve nükleer kış üzerine ünlü TTAPS çalışması üzerinde çalışan diğer bilim adamlarının Kuveyt’teki büyük petrol kuyusu yangınlarının iklim üzerinde önemli etkilere neden olacağı yönündeki tahmini doğru değildi.
Ocak 1999’da, muhalif Patrick Michaels , “31 Aralık 2007’de sona eren 10 yılın, uydu tarafından ölçülen sıcaklıklarda istatistiksel olarak anlamlı bir küresel soğuma eğilimi göstereceğini” belirten bir yorum teklifinde bulundu. 1998’deki sıcaklıklar ise bu zamana bir darbe olmuştu. Gerçekten de, o dönem boyunca, uydu tarafından ölçülen sıcaklıklar bir daha asla 1998 zirvesine yaklaşmadı. 1999-2000’deki sıcaklıklarda keskin fakat geçici bir düşüş nedeniyle, uydu sıcaklık kaydına uyan en küçük kareler doğrusal regresyon çok az genel eğilim gösterdi. RSS uydu sıcaklık kaydı hafif bir soğuma eğilimi gösterdi, ancak UAH uydu sıcaklık kaydı hafif bir ısınma eğilimi gösterdi.
2003 yılında , Amerika Birleşik Devletleri Savunma Bakanlığı’ndaki Net Değerlendirme Ofisi , termohalin sirkülasyonunun kesilmesi durumunda ani modern iklim değişikliğinin olası ve potansiyel etkileri hakkında bir çalışma yapmak üzere görevlendirildi . O.N.A başkanı Andrew Marshall altında yürütülen çalışma, olası iklim değişikliğini 8.2 kilo yıllık olay üzerine modelledi , çünkü tam olarak Genç Dryas ve Küçük Buz Devri arasındaki orta alternatifti . Bilim adamları, ” Grönland buz tabakasının erimesiyle başlayan ani iklim değişikliğinin 21. yüzyıl için gerçekçi bir senaryo olmadığını” söyledi.
bilim adamlarının küresel soğuma hakkında endişeler gösterdiklerini ancak gerçekleşmediğini ve bu nedenle küresel ısınmayla ilgili mevcut bilimsel endişeleri dikkate almaya gerek olmadığını iddia etmektir. 1998’de Oregon Dilekçesini tanıtan bir makalesinde Fred Singer , uzmanların küresel ısınmayla ilgili endişelerinin, kendisinin “aynı histerik korkular” olarak adlandırdığı şeyin daha önce küresel soğuma hakkında ifade edilmiş olduğu temelinde reddedilmesi gerektiğini savundu.
Bryan Walsh’ın Time 2013 yazısında bu argümanı “Buz Devri Yanılgısı” olarak adlandırıyor. Tartışmayı açıklayan, birkaç yıl boyunca, sözde 1977 tarihli ve “Gelecek Buz7 Devri’nden Nasıl Kurtulmalı” başlıklı bir kapak hikayesinin üzerinde bir pengueni gösteren bir Time kapağının bir görüntüsü dağıtılmıştı. Mart 2013’te The Mail on Sunday ‘da 1970’lerde “yaklaşan bir “buz devri ” hakkında şimdi küresel ısınma hakkında olduğu kadar endişe olduğu iddiasını desteklemek için David Rose’un aynı kapak resmini gösteren bir makalesini yayınladı. . Temmuz 2013’te dergi kapak resminin gerçekliğini araştırdıktan sonra Walsh, resmin bir aldatmaca olduğunu ve “Küresel Isınma Hayatta Kalma Rehberi” için 2007 kapak hikayesi resminden değiştirildiğini doğruladı.
Bu bilgiler eşliğinde teorilerin ne kadar doğru olma olasılığı konusunda dikkatlice düşünmemiz gerektiğine inanıyorum. Hayatın akışını dikkatlice izlediğimizde doğanın kendi dengesinde bir çeşit insana ayrıcalık sunduğunu ve ona hizmet ettiğini görmek mümkün. Zaten insanın olmadığı dünya da doğanın başka ne işi olabilirdi ki. Kendi ellerimizle yaptığımız her şey dönüp bize zarar veriyor. Milyonlarca yapı, katledilen doğa üzerinde saltanat kurmuş görünse de unutmayalım ki doğa verdiğini geri alır, aldığını da geri verir. Bu doğanın döngüsü sadece kendisine nankörlük eden insan içindir. Her sey olacağına varır dostlarım. Biz insanlığımızı koruyup, bize sunulara şükredelim yeterli. Her anlatılan hikaye ya da teori zaman içerisinde dağılmış aynı konuların bitmeyen tartışmalarıdır.. Biz geçmişle aynı şeyi yaşayacağız diye bir garanti yok fakat aynı hataların bu teorileri uzatma garantisi var benden söylemesi. Gözlem yapın ve kendi hikayenizi yasayın.
Sevgiler /Puna Güleçöz.
Puna Güleçöz 